O Banku

Skład Zarządu

• Prezes Zarządu - Barbara Sodel
• Wiceprezes Zarządu – Piotr Sodel
• Członek Zarządu - Katarzyna Wójcik
• Członek Zarządu - Małgorzata Bera

Skład Rady Nadzorczej

• Przewodniczący – Alicja Prendota
• Wiceprzewodniczący – Halina Mochocka,
• Sekretarz – Edmund Mochocki,
• Aniela Błaszczyk,
• Andrzej Meresiński,
• Janina Borek,
• Barbara Wołcerz,
• Janina Wójcik - Łącka,
• Stanisław Kowalski.

Historia Banku

Bank Spółdzielczy Daleszyce - Górno może pochwalić się już 130 - leciem swojego istnienia (1880 - 2010 rok). Początki swojej działalności odnosi do pracy kas oszczędnościowo pożyczkowych. Po klęsce powstań narodowych, pojawiły się inicjatywy mające na celu aktywizację gospodarczą Polaków, zwiększenie znajdującego się w ich rękach kapitału, a także wzmocnienie gospodarcze mieszczan i chłopów. Ze względu na ekonomiczną specyfikę działania zaborcy pruskiego, pierwsze takie przedsięwzięcia miały miejsce w Wielkopolsce, gdzie już po represjach m.in. materialnych, które spotkały uczestników powstania listopadowego, w 1841 r. w Poznaniu z inicjatywy Karola Marcinkowskiego powstała spółka akcyjna Bazar, gromadząca sklepy, warsztaty rzemieślnicze i hotel. Zaczęto też tworzyć lokalne kasy oszczędnościowo pożyczkowe.

Ośrodkiem takiej działalności był Śrem, a działaczem społecznym, oświatowymi gospodarczym polski ksiądz Piotr Wawrzyniak, pod wpływem jego działalności w 1873 r. kasy połączyły się w Spółdzielczy Bank Ludowy.  Nieco później podjął podobną inicjatywę w zaborze austriackim dr Franciszek Stefczyk, absolwent uniwersytetów w Krakowie i Wiedniu, na których zetknął się z ideą kas kredytowych i ruchu spółdzielczego. Po studiach podjął pracę w podkrakowskiej szkole rolniczej, gdzie poznał niedorozwój i biedę galicyjskiej wsi. Pomysł tworzenia kas oszczędnościowo pożyczkowych, oparł na wyrobieniu w mieszkańcach wsi i małych miasteczek wzajemnego zaufania i umiejętności oszczędzania nawet małych sum, aby w razie potrzeby uzyskać tani kredyt.

Pierwszą kasę założył dr Franciszek Stefczyk w 1890 r. w podkrakowskiej miejscowości Czernichów, jej członkami byli mieszkańcy jednego terenu, wzajemnie się znający, co gwarantowało pewność zwrotu pożyczek. Niezależnie od wkładu wszyscy udziałowcy odpowiadali za jej zobowiązania całym swoim majątkiem, a prawie wszystkie czynności przy obsłudze kasy wykonywane były przez udziałowców bez dodatkowego wynagrodzenia. Dokumenty zachowane w Wojewódzkim Archiwum Państwowym w Kielcach, świadczą, że najpóźniej, bo dopiero 22 grudnia 1879 r. rosyjskie władze, okupujące najwięcej terenów dawnej Rzeczpospolitej, wydały rozporządzenie dotyczące zasad działania kas oszczędnościowo pożyczkowych. Mieszkańcy Daleszyc uznali potrzebę istnienia kasy już w1880 r. i zawiadomili o tym urząd gubernialny w Kielcach.

W odpowiedzi od Komisarza do spraw chłopskich powiatu kieleckiego Mikołaja Kołtowskiego wysłane zostało pismo nr 422 dnia 16 października 1880 r. informujące naczelnika powiatu kieleckiego i wójta gminy, że 27 maja 1880 r. Kielecki Urząd Gubernatorski do spraw chłopskich postanowił założyć w Daleszycach kasę oszczędnościowo pożyczkową. Jest to pierwsze formalne potwierdzenie istnienia w Daleszycach spółdzielczej formy samopomocy finansowej.

Z dokumentów wynika, że 16 października 1880 r. odbyło się zebranie gminne, na którym wybrano na okres trzech lat: nadzór zobowiązany do przeprowadzenia raz w roku kontroli kasy: Antoniego Stachurskiego, Jana Abrama, Michała Łukawskiego, także: Franciszka Otawskiego – kasjera, Wincentego Lizisa – pomocnika.

Wybrani przedstawiciele gminy zostali zatwierdzeni i dopuszczeni do pełnienia funkcji. Wójt Daleszyc Łukawski był zobowiązany do przygotowania ksiąg rachunkowych, zgromadzenia wkładu finansowego i organizacyjnego uruchomienia kasy. Działania te wymagały jeszcze dość częstej korespondencji z Komisarzem do spraw chłopskich Kieleckiego Urzędu. Po spełnieniu wymagań formalnych od 1881 roku kasa oszczędnościowo pożyczkowa w Daleszycach rozpoczęła działalność.

Założycieli Kasy oszczędnościowo pożyczkowej w Daleszycach upamiętnia tablica wmurowana w ścianę budynku Banku Spółdzielczego. Początek XX w. to okres powstawania form spółdzielczości wiejskiej, w tym intensyfikowania działalności dotychczasowych kas oszczędnościowo pożyczkowych. W 1904 r. ukazała się, po raz pierwszy na terenach obejmujących zabór rosyjski, ustawa o organizacji drobnego kredytu, określająca zakres działania towarzystw kredytowych, których kapitał zakładowy powstawał tylko z wpłat wpisowych, a wykorzystywać mogły tylko kredyty zaciągnięte w bankach lub fundusze przekazane im na potrzeby rolnictwa.

Zachowały się w Archiwum Wojewódzkim w Kielcach bardzo nieliczne, rozproszone dowody jej aktywności. 27 października 1911 r. utworzono Daleszyckie Towarzystwo Kredytowe, 1 stycznia 1912 r. oficjalnie wpisane do rejestru spółek z ustalonym działaniem na terenie gminy Daleszyce.

Gminę Górno mającą charakter wiejski łączy z Daleszycami bliskość położenia a przez to również historia. Górno wzmiankowane w dokumentach z 1400 r. jako wieś leżąca w kluczu własności biskupów krakowskich, również była w zaborze rosyjskim. W 1844 r. działał tam jako antyrosyjski spiskowiec ks. Piotr Ściegienny pochodzący z Bilczy pod Kielcami. Miejscowa ludność też uczestniczyła w powstaniu styczniowym i w antyhitlerowskiej partyzantce w czasie II Wojny Światowej, za co zapłaciła rozstrzelaniem wielu mieszkańców. Mieszkańcy tej gminy także zainteresowali się na początku XX w. spółdzielczą działalnością kredytowo oszczędnościową. W dniu 31 grudnia 1911 Kielecki Komitet Gubernialny wydał decyzję administracyjną nr 1904 zezwalającą na utworzenie w gminie Górno formy spółdzielczej działającej w oparciu o zasady wspomnianej ustawy.

Z inicjatywy mieszkańców i miejscowego proboszcza 8 stycznia 1912 r. odbyło się w Leszczynach ogólne zebranie założycielskie, w którym wziął udział inspektor Radomskiego Oddziału Banku Państwowego.

Utworzono na nim: Leszczyńskie Towarzystwo Kredytowe obejmujące swym zasięgiem wsie: Leszczyny, Radlin, Cedzyna, Bęczków, Mąchocice, Masłów, Brzezinki Wola Kopcowa, Wilków i Krajno. W tajnym głosowaniu wybrano pierwszy Zarząd Towarzystwa w składzie:

• Ignacy Wędlichowski,
• ks. Jozef Kociszewski,
• Antoni Galera,
• Paweł Pohorecki – zastępca członka Zarządu ,
• Jan Kobiec – zastępca członka Zarządu,

Wybrano Radę Nadzorczą w składzie:

• Andrzej Siudak,
• Stanisława Kosińska,
• Jozef Bugajski,
• Paweł Kędzierski – zastępca członka Rady.

Towarzystwo Kredytowe zgromadziło środki na działalność, uzyskując pożyczkę z Radomskiego Oddziału Banku Państwowego i wkładów oszczędnościowych. Prowadziło również własną działalność gospodarczą przez zakup działki rolnej i założenie szkółki drzew.

Wybuch I wojny światowej 1 sierpnia 1914 r. uniemożliwił działalność, tym bardziej, że od początku wojny region Świętokrzyski był terenem ciężkich walk  wojsk austriackich z rosyjskimi. Przez dwa lata w walkach tych również brały udział polskie Legiony pod dowództwem Komendanta Jozefa Piłsudskiego. Koniec wojny i klęska wszystkich zaborców przyniosła Polsce upragnioną od ponad wieku niepodległość, ale pozostały ogromne zniszczenia, ubóstwo i tak biednej ludności, którą działania wojenne i wymiany waluty pozbawiły wszystkich oszczędności.
Ustawa uchwalona 20 października 1920 r. podjęła sprawy regulacji zasad i form spółdzielczości w Polsce, w tym również kas oszczędnościowo pożyczkowych. Daleszyce i Górno jak cały kraj stały wobec problemu odbudowy zniszczeń materialnych, stworzenia rzemiosła i gospodarki rolnej.

10 grudnia 1922 r. na zebraniu reaktywowano Daleszyckie Towarzystwo Kredytowe, wybrano nowy Zarząd w składzie:

• ks. Marian Rykowski – proboszcz parafii i Daleszyce,
• Kazimierz Niezabitowski – właściciel apteki i społecznik,
• Antoni Kozłowski.

Radę, do której weszli:

• ks. Edward Brodowski – wikariusz miejscowej parafii,
• Jan Tarłowski,
• Jan Kozłowski,
• Jozef Saletra,
• Adam Ozga.

Przyjęto wtedy nowy statut i zmieniono nazwę na Kasa Spółdzielcza. Statut Kasy Spółdzielczej podpisało 79 członków. Swoim zasięgiem objęła ona Daleszyce i pobliskie miejscowości: Borków, Belno, Brzechów, Górno, Krajno, Niestachów, Niwki Daleszyckie, Napęków, Podkranów, Skorzeszyce, Smyków, Sieraków, Słopiec. Udział członkowski wynosił 1000, a wpisowe 500 marek. 24 lipca 1923 r. w Sądzie Okręgowym w Kielcach została zarejestrowana kasa pod nr 400/RS/100. Dokonano wówczas zmian w Zarządzie, prezesem został Andrzej Rychel, zastępcą prezesa Jozef Michalczyk, kasjerem Antoni Kozłowski.

Działalności Kasy nie sprzyjała hiperinflacja marki polskiej, waluty tymczasowo obowiązującej w Polsce po odzyskaniu niepodległości. Wiele firm i fabryk było zmuszone do ogłoszenia w tym czasie upadłości. Przetrwanie Kasy w Daleszycach, pomimo że nie przejawiała większej aktywności było sukcesem. Momentem przełomowym stało się uporządkowanie finansów państwa, przez rząd, którego premierem był wybitny ekspert od spraw ekonomicznych prof. Władysław Grabski. Rząd otrzymał od Sejmu dodatkowe uprawnienia, ale również krotki termin na realizację zadania. Po przeprowadzonej w obliczu hiperinflacji niezbędnej reformie walutowej, powołano spółkę akcyjną Bank Polski jednostkę upoważnioną do emisji złotego – obowiązującej od tego czasu polskiej waluty, Sejm RP zatwierdził to 28 kwietnia 1924 r.

Pomimo skomplikowanych później losów gospodarczych i politycznych kraju, nazwa waluty przetrwała do dzisiaj.

W Daleszycach 25 maja 1930 r. zostało zwołane nadzwyczajne walne zebranie członków Kasy, na którym dokonano zmiany statutu oraz przyjęto nazwę:

Kasa Stefczyka spółdzielnia z odpowiedzialnością nieograniczoną w Daleszycach. Uchwalono wysokość udziału członkowskiego na 25 zł. i wysokość wpisowego na 5 zł. Wybrano nowy Zarząd w składzie: Franciszek Michalski – Prezes, Franciszek Lizis – Zastępca, Antoni Kozłowski – Kasjer. Radę Nadzorczą stanowili: Marian Kaniszewski – Przewodniczący oraz członkowie: Franciszek Stachurski, Piotr Gołuchowski, Jozef Kozłowski, Michał Dudzic i Jan Kraska.

Zmian w Zarządzie dokonano w 1931 r.: Stanisław Kozłowski – Prezes, Jan Michalczyk – Kasjer. Od 1936 r. Zarząd pracował w składzie: Julian Cedro – Prezes, Michał Wojcik – Zastępca, Stanisław Kozłowski – Członek. Radzie przewodniczył – Jozef Tarłowski, członkami byli: Andrzej Karasiński, Czesław Michalski, Jan Cedro, Andrzej Piotrowski, Henryk Rzadkowski.

Kasa Stefczyka w Daleszycach, kierowana przez Zarząd i Radę pracowała bardzo rzetelnie. Zachowały się nieliczne dokumenty z tego okresu, ocalała dokumentacja bilansu za 1938 r., która wykazuje: 141 członków z funduszem udziałowym – 3444 zł, funduszem zasobowym – 3669 zł., funduszem specjalnym – 350 zł. Wkłady oszczędnościowe wynosiły – 6242 zł.

W omawianym roku Kasa udzieliła 24 kredyty na sumę 4460 zł. oprocentowane od 4 – 9,5%. Działalność Kasy zamknęła się zyskiem 51 zł., majątek stały wynosił 596 zł. pomoc państwa 282 zł. Z zachowanych danych można wnioskować, że działalność Kasy okrzepła, sądząc po wartości złotego w tym okresie miała dosyć wysokie obroty, a tym samym wpływ na życie społeczne i gospodarcze gminy.

Na początku II Wojny Światowej Kasa nie przejawiała żadnej aktywności, tylko kasjer Jan Michalczyk przyjmował i księgował wpłacane sumy. W 1942 r. podjęto statutową działalność, zamykając rok zyskiem bilansowym wynoszącym 111 zł. W sierpniu 1944 r. w odwecie za pomoc partyzantom AK, Daleszyce zostały doszczętnie spalone przez hitlerowskie wojska niemieckie. Ogień strawił siedzibę Kasy, dokumentację działalności, ocalała tylko szafa pancerna. Po zakończeniu wojny w październiku 1946 r. zwołano nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Kasy, do której należało wówczas 130 członków. Wybrano Zarząd w składzie: Julian Cedro – Prezes, Stanisław Kozłowski – Zastępca, Jan Michalczyk – Członek. Radę Nadzorczą stanowili: Jozef Tarłowski – Przewodniczący oraz członkowie: Henryk Rzadkowski, Jozef Kozub, Jan Kraska, Bolesław Otawski, Andrzej Tarłowski.

Przyjęto na nim również wysokość oprocentowania kredytów – 10% i wkładów oszczędnościowych do 5%. Kasa Spółdzielcza, a następnie Kasa Stefczyka działały w okresie międzywojennym i po II wojnie światowej w Leszczynach, dając podwaliny do powołania w 1965 r. Banku Spółdzielczego w Górnie. Lata 1950 – 1956 nie były pomyślne dla rozwoju samorządności i spółdzielczości rolniczej, popierających z założenia dobro gospodarstw indywidualnych.

Podjęta przez ówczesny rząd próba kolektywizacji wsi, pociągnęła za sobą likwidację Kas Stefczyka. Walne Zgromadzenie Członków, zgodnie z zarządzeniem ministra skarbu PRL, 4 stycznia 1950 r. zatwierdziło nazwę: Gminna Kasa Spółdzielcza w Daleszycach.

Od 1956 r. rozpoczął się proces stopniowego przywracania samorządowego charakteru spółdzielczości oszczędnościowo pożyczkowej. Na Walnym Zgromadzeniu Delegatów w dniu 5 czerwca 1956 r. przyjęto nowy statut i nazwę: Kasa Spółdzielcza w Daleszycach. Ustalono wysokość udziału na 50 zł., a wpisowego na 3 zł. Przewodniczącym nowo wybranej Rady Nadzorczej został długoletni sekretarz gminy – Feliks Kisiel. Od tego roku rozpoczął się powolny, ale stały rozwój Kasy. Przybywało członków, rosły fundusze, a Kasa pracowała bez strat.

Przełomowym wydarzeniem w działalności Kasy było Walne Zgromadzenie w dniu 26 czerwca 1960 r. Przyjęto nowy statut, zmieniono nazwę na Gminna Kasa Spółdzielcza w Daleszycach, dołączono Kasę oszczędnościowo pożyczkową działającą w Cisowie. Nadzór nad Gminną Kasą Spółdzielczą przejął Bank Rolny, później Narodowy Bank Polski. W 1961 roku placówka uzyskała status banku i nazwę Bank Spółdzielczy w Daleszycach.

Od roku 1961 Bankiem Spółdzielczym kierowali: Stanisław Kozłowski – Prezes Zarządu,Edward Jaworski,  Jan Fortuński – członkowie, następnie: Stanisław Łakomiec – Prezes, Stanisław Majchrzak i Roman Machocki – członkowie. Od roku 1969: Franciszek Furmanek– Prezes, Marian Cedro i Antoni Michalczyk – członkowie. Funkcję Przewodniczącego Rady Nadzorczej pełnił – Jan Piwko.

Zarząd i Rada wiele uwagi poświęcili sprawie rozszerzenia działalności i zyskaniu nowych członków, byli nimi przede wszystkim rolnicy i rzemieślnicy. W 1962 r. członków było 1543, a stan udziałów członkowskich wynosił 123 453 zł. Statutowa wysokość jednego udziału określona została na 200 zł. Pożyczek udzielono na łączną sumę ponad 1 300 000 zł. W latach 60. funkcje Banku Spółdzielczego zostały znacznie poszerzone, wzrosła jego rola jako instytucji kredytowej zwłaszcza dla rolnictwa i rzemiosła. Powoli wzrastały fundusze i obroty, majątek trwały oraz dochody.

Fuzja Banku Spółdzielczego w Daleszycach i Banku Spółdzielczego w Szczecnie w 1974 r. była spowodowana zmianami w podziale administracyjnym kraju. Siedzibą najpierw Kasy, a później Banku był wynajmowany prywatny, drewniany dom, który nie dawał odpowiednich warunków do pracy i obsługi zwiększającej się liczby klientów, Temat ten był przedmiotem dyskusji od początku lat 60. Sprawą sporną dla części ówczesnych władz, a również mieszkańców była lokalizacja, kubatura budynku i problemy odbudowy zniszczonej pod koniec II wojny światowej miejscowości. Dyskusje trwały, gromadzono materiały budowlane, a Bank Spółdzielczy w Daleszycach dalej nie miał odpowiednich warunków do prowadzenia swojej statutowej działalności.

Z tego powodu zatrudniano również zbyt mało osób, w tym nie było niezbędnego – referenta kredytowego. W dokumentach z posiedzeń Zarządu i Rady Nadzorczej ten temat jest poruszany i wskazywany jako jeden z podstawowych elementów dalszego rozwoju placówki. W 1970 r. dzięki determinacji Stanisława Furmanka i wielu innych osób związanych z placówką, przystąpiono do dawno oczekiwanej budowy nowej, piętrowej siedziby Banku Spółdzielczego zlokalizowanej w centrum na rogu pl. Stanisława Staszica (Rynku) i ul. Kościelnej Został oddany do użytku w 1976 r.

Zarząd Banku od lewej: Janina Kraska – Członek, Jan Furmanek – Prezes, Barbara Sodel – Głowna Księgowa, Julian Juszczyk – Z-ca Prezesa, Dyrektor Banku. Pracownicy BS w Daleszycach stoją od lewej rząd I: Barbara Wołecz, Władysława Ostrowska, Irena Zając, Joanna Zielonka; rząd II: Helena Oszczepalska, Katarzyna Łukawska, Maria Mochocka, Helena Zychowicz; rząd III: Barbara Kotynowicz, Stanisaw Furmanek, Halina Oszczepalska.

W 1963 r. ustanowiono funkcję Kierownika Banku Spółdzielczego w Daleszycach, a od r.1975, zmieniono ją na Dyrektora. Funkcje tę pełnił w latach 1971 – 1976 Stanisław Furmanek, w latach 1976 – 1980 Stanisław Piechowicz, w latach 1980 – 1994 Julian Juszczyk.

W 1980 r. weszły do Zarządu pierwsze kobiety Janina Wójcik i Janina Kraska, stało się to dokładnie w 100. rocznicę działalności bankowej w Daleszycach. Funkcję Prezesa pełnił w ówczesnym Zarządzie Kazimierz Furmanek.

W 1983 r. nastąpiła kolejna zmiana składu Zarządu, Prezesem został Jan Furmanek, a członkami Julian Juszczyk i Janina Kraska. W wyniku reformy bankowej od 1 lipca 1975 r. Bank Spółdzielczy przejął od Banku Rolnego całą obsługę kredytową ludności wiejskiej oraz kredytowo-finansową kołek rolniczych, spółek wodnych, zrzeszeń rolników, obsługę obrotu nieruchomościami pochodzącymi z Państwowego Funduszu Ziemi, a nieco później ewidencję produkcji sprzedanej. Rozszerzona została także działalność oszczędnościowo-rozliczeniowa.

Wdrożenie nowego prawa spółdzielczego wymagało opracowania i przyjęcia w 1983 r. nowego statutu oraz określenia wysokości stawki udziałowej na 1000 zł. Pomimo trudności gospodarczych, które przeżywała w latach 80. gospodarka krajowa, w niej również rolnictwo Bank działał stabilnie, rozszerzając stopniowo swoją działalność, a kontrole nie stwierdzały uchybień. Wymagało to od Zarządu Banku, wszystkich jego pracowników i Rady Nadzorczej utrzymywania efektywności gospodarowania, ciągłego doskonalenia organizacji pracy, realizowania potrzeb środowiska, a także dobrej współpracy z administracją i organizacjami gospodarczymi.

W 1986 r. Bank Spółdzielczy zrzeszał 1356 członków, z funduszem udziałowym 1 108 000 zł., stan oszczędności wyniósł 112 000 000 zł., w obligu kredytowym było 77 000 000 zł. rocznie udzielano 50 000 000 zł. kredytów obrotowych i inwestycyjnych dla rolnictwa i rzemiosła. Obroty kasowe wynosiły 8 000 000 zł., a bilansowe 310 000 000 zł. Zysk roczny zamknął się sumą 999 000 zł.

Z takimi wynikami Bank wszedł w 1987 r. Koniec lat osiemdziesiątych i początek dziewięćdziesiątych to trudny okres transformacji systemu społecznego i gospodarczego kraju. Ustawa prawo bankowe uchwalona w 1989 r. wprowadziła kolejne zmiany w systemie funkcjonowania Banków Spółdzielczych i Banków Gospodarki Żywnościowej, zwiększała autonomię banków, poszerzając równocześnie zakres ich działania. Realizując zapisy wspomnianej ustawy Bank Spółdzielczy w Daleszycach i Bank Gospodarki Żywnościowej Oddział w Kielcach zawarły umowę o wzajemnej współpracy.

Przejście od gospodarki scentralizowanej do wolnorynkowej było okresem bardzo trudnym, kryzysowym, wiele instytucji, nawet sektorów gospodarki, jeżeli nie poradziło sobie z konkurencją, zmianą form, sposobów działania, a nawet myślenia, to przestało istnieć w nowej gospodarczej rzeczywistości. Odbiło się to również na spółdzielczości, która musiała ograniczyć wiele form, a z części w ogóle zrezygnować. Nowe, rynkowe zasady trzeba było wdrażać w tak specyficznej i konkurencyjnej dziedzinie, jaką jest rynek obrotu pieniężnego.

Bank musiał redukować koszty i przeprowadzić reorganizację. Po dokonaniu reformy musiał wdrożyć ustawę z 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej. Na nadzwyczajnym zebraniu Banku Spółdzielczego w Daleszycach w dniu 11 grudnia 1994 r. postanowiono przystąpić do Małopolskiego Banku Regionalnego S.A. w Krakowie i zadeklarowano o objęciu akcji tego Banku, ponieważ służy on interesom zrzeszonych w nim Banków Spółdzielczych.

Bank w Górnie, na nadzwyczajnym zebraniu przedstawicieli w dniu 4 listopada 1992 r. postanowił o przystąpieniu do Gospodarczego Banku Południowo Zachodniego we Wrocławiu.

W międzyczasie dokonują się zmiany w Zarządzie Banku Spółdzielczego w Daleszycach. W styczniu 1995 r. zostaje wybrany Zarząd Banku w składzie:

• Krzysztof Furmanek – Prezes,
• Barbara Sodel – Wiceprezes,
• Katarzyna Łukawska – Członek.

W grudniu 1998 r. nastąpiło połączenie banku Spółdzielczego w Daleszycach z Bankiem Spółdzielczym w Górnie. Nazwa banku zostaje zmodyfikowana na: Bank Spółdzielczy Daleszyce – Górno. Siedzibą są Daleszyce Pl. Staszica 32, Oddziały Banku działają w Górnie i Bielinach. Bank powiększył obszar swojej działalności na prawie całe województwo Świętokrzyskie.

Zarząd Banku Daleszyce – Górno działał w latach 1998 – 2004 w składzie:

• Barbara Sodel – Prezes,
• Zofia Cygan – Wiceprezes,
• Katarzyna Łukawska – Członek,
• Halina Mochocka – Członek,
• Władysław Kowalczyk – Członek.

Radę Nadzorczą w kadencji 1999 – 2002 stanowili:

• Jozef Bzinkowski – Przewodniczący,
• Krzysztof Furmanek – Zastępca,
• Genowefa Lasek – Sekretarz,
• Kazimierz Armata – Członek,
• Janusz Bednarz – Członek,
• Jan Furmanek – Członek,
• Gracjan Kamiński – Członek,
• Tadeusz Kaleta – Członek,
• Stanisław Kowalski – Członek.

Komisję Rewizyjną:

• Maria Powałkiewicz – Przewodnicząca,
• Andrzej Meresiński – Członek,
• Edward Mochocki – Członek,
• Janina Wojcik – Członek,
• Krystyna Prędotka – Członek.

Bank Spółdzielczy Daleszyce – Górno na zwiększonym terenie działalności wykorzystuje prężnie wszelkie możliwości rozwoju. Obecnie działa w w grupie bankow zrzeszonych w Banku Polskiej Spółdzielczości S.A
Zmiany w składzie Zarządu nastąpiły w 2004 r. Skład Zarządu stanowią:

• Barbara Sodel – Prezes,
• Zofia Cygan – Wiceprezes,
• Halina Osuch – Członek Zarządu.

Zarząd w niezmienionym składzie pracuje nadal. Skład Rady Nadzorczej ulegał zmianie trzykrotnie. W latach 2003 – 2007 funkcję radnych pełnili:

• Jozef Bzinkowski,
• Jadwiga Lasota,
• Jan Furmanek,
• Krzysztof Furmanek,
• Maria Powałkiewicz,
• Tatedusz Kaleta,
• Stanisław Kowalski,
• Genowefa Lasek,
• Andrzej Meresiński,
• Edmunt Mochocki,
• Alicja Prendota,
• Janina Wojcik.

W 2007 roku w skład Rady weszli:

• Jozef Bzinkowski,
• Jan Furmanek,
• Marianna Gonciarz,
• Tadeusz Kaleta,
• Maria Langner,− Genowefa Lasek,
• Andrzej Meresiński,
• Edmund Mochocki,
• Alicja Prendota,
• Janina Wojcik,
• Maria Bera.

W 2009 roku przystąpiono do rozbudowy siedziby Banku w Daleszycach, przygotowano projekt, który miał zapewnić lepsza jakość obsługi klientów oraz poprawę warunków pracy dla pracowników.

W 2011 roku przystąpiono do rozbudowy budynku. Zakończono ją w tym samym roku. Nowy Bank mieści się obecnie w nowoczesnym budynku, funkcjonalnie zagospodarowanym, przyjaznym dla klientów, stwarzającym również dobre warunki pracownikom.

Radę Nadzorczą wybrano 19 marca 2011 r. w składzie:

• Jan Furmanek,
• Marianna Gonciarz,
• Andrzej Meresiński,
• Genowefa Lasek,
• Alicja Prendota,
• Janina Wojcik-Łącka,
• Katarzyna Łukawska,
• Maria Bera,
• Edmund Mochocki,
• Jozef Bzinkowski,
• Maria Langner.

Bank Spółdzielczy Daleszyce – Górno zrzesza obecnie 3 520 udziałowców, obsługuje ponad 4 000 kont kredytowych i około 10 000 kont oszczędnościowych. Kapitał własny na koniec 2010 r. wynosił 6 575 784

Dobrą sytuację majątkową i finansową Banku potwierdza opinia biegłego rewidenta z badania sprawozdania finansowego w 2011 r.

W 2009 r. podczas Forum Liderów Bankowości Spółdzielczej w loterii „Dołącz do BIK”, organizowanej przez Biuro Informacji Kredytowej, Prezes Banku Spółdzielczego Daleszyce-Górno jednąz trzech nagród wygrał –bankomat Procash 1500, zainstalowany poźniej w Oddziale Górno.

W 2011 r. na zgromadzeniu Prezesów Banków Spółdzielczych, Prezes Banku Daleszyce – Górno wylosowała dla instytucji samochód Opel – Astra.

Zostały odnowione wszystkie lokale Banku w Daleszycach, Górnie i Bielinach.

Bank Spółdzielczy Daleszyce-Górno oferuje coraz większej liczbie depozytariuszy formy działalności dostosowane do ich oczekiwań: bankowość internetową, karty kredytowe, bankomatowe i płatnicze do rachunków. Dysponuje dogodną ofertą dla firm, klientów indywidualnych, w tym oczywiście rolników i osób zajmujących się innymi formami pracy na wsi, jak bogata na terenie działania Banku oferta agroturystyczna.

Bank dysponuje korzystnie oprocentowanymi kredytami i pobiera niskie prowizje za przeprowadzone operacje bankowe. Bank, zgodnie z tradycją misji polskich banków, wspiera lokalne inicjatywy społeczne, charytatywne, oświatowe, kulturalne i sportowe. Jest bankiem społeczności lokalnej, do którego często przychodzą kolejne już pokolenia mieszkańców Daleszyc, Górna, Bielin i innych miejscowości.

Z okazji 130. lat działalności Rada, Zarząd i Pracownicy Banku Spółdzielczego nawiązują do pamięci swoich poprzedników i ich społecznego zaangażowania w inicjatywę i pracę. Dziękują tym, którzy z nimi współdziałają od lat, również zapraszają nowych odbiorców do korzystania z atrakcyjnych propozycji. Wierzą, że wspólnie tworzyć będą dalsze karty historii Banku, a tym samym polskiej spółdzielczości.

Poziomem usług Bank Spółdzielczy Daleszyce - Górno nie odbiega od banków komercyjnych. Zmiana standardów obsługi ciągła komputeryzacja oraz nakłady na rozwój nowej technologii bankowej: bankomaty, karty płatnicze, obsługa kont poprzez Internet, poszerzanie oferty kredytowej i depozytowej stawiają Bank na równi z bankami komercyjnymi i świadczą o dalszym rozwoju Banku.

Bank Spółdzielczy Daleszyce - Górno służy pomocą finansową wielu instytucjom, organizacjom i osobom prywatnym, wspomaga finansowo różne inicjatywy i działania społecznie użyteczne.

Łącząc długoletnią tradycję z nowoczesnością, Bank Spółdzielczy Daleszyce - Górno, opierając swoją działalność wyłącznie na polskim kapitale, stał się placówką uniwersalną, świadczącą usługi dla najbardziej wymagających klientów, ceniących sobie rzetelność, stabilność i zaufanie.

 

Siedziba